Tasavvufun afetlerinden

Afet, bela ve musibet gibi kötü şeyler demektir. Ama nimetlerin kötüye kullanılmalarına da afet denir. Mesela gözün afetlerinden söz edilir. Harama bakmak onun bir afetidir. Kulak öyledir, kalp öyledir. İlmin bile afetleri olur. Onu kötüye kullanma, onu Allah’tan başkası için talep etme ilmin afetlerindendir. Tasavvufun afetleri denince de onun doğru anlaşılmaması halinde sebep olacağı zararlar kastedilir.

Önceki yazımızda bazı tasavvuf erbabının çok zayıf ya da asılsız sözleri hadis diye nakledebileceklerini söyledik. İşte bu durum tasavvufun önemli bir afetidir. Tasavvuf daha çok gönül işidir. Ama gönlün akıl ile alakası bütün bütün kesilince böyle marazi durumlar ortaya çıkar. Oysa gönül de akıl da Allah’ın insana verdiği anlama melekelerindendir. Her birini yerli yerinde kullanmak gerekir.