Şöyle güzel bir söz gördüm:

"Bazen yağmurlu havada sana şemsiye verecek birine değil, seninle birlikte ıslanacak birine ihtiyaç duyarsın."

Bu söz çok farklı biçimlerde yorumlanabilir. Ben kendi penceremden şöyle bir yorum yapacağım:

Bazen bir insana yapılabilecek en büyük iyilik ona maddî yardımda bulunmak değil, onun duygularını paylaşmak, onunla empati yapmaktır. Maddî yardımda bulunduğunuzda psikolojik olarak karşınızdaki insanı anlamış olmuyorsunuz, onunla aynı şeyleri hissetmiş olmuyorsunuz. Ama duygudaşlık kurduğunuzda onun neler hissettiğini anlıyorsunuz.

Duhâ sûresine bir bakalım:

"O, seni yetim bulup barındırmadı mı? Şaşırmış bulup da yol göstermedi mi? Seni fakir bulup zengin etmedi mi? Öyleyse yetimi sakın ezme. El açıp isteyeni de sakın azarlama. Ve Rabbinin nimetini minnet ve şükranla an." (Duhâ 6-11)

Rabbimiz bu âyetlerde peygamberimize hayatının sıkıntılı dönemlerini hatırlatıyor. O sıkıntılardan kendisini nasıl kurtardığını ifade ediyor. Sonra da aynı sıkıntıda bulunanlara karşı iyi davranmasını söylüyor. Niçin? Çünkü onların halinden en iyi peygamberimiz anlayabilirdi. Yetim olmayan, yetimin halini onun kadar anlayamaz. Maddi sıkıntı çekmeyen, sıkıntı çekenin halini onun kadar bilemez.

Rabbimiz bir başka âyette bize şöyle buyuruyor:

"Güzel söz ve bağışlama, arkasından incitme gelen sadakadan daha iyidir." (Bakara 2/263)

Bir kimsenin maddî sorununu giderebilirsiniz. Ancak sözlerinizle ve davranışlarınızla onu incitiyorsanız bu maddî yardım bir iyilik olmaz, çileye dönüşür. Bunun yerine onun gönlünü alacak bir söz söylemeniz, onun bir yanlışını görmezden gelip bağışlamanız daha hayırlıdır.

Bir başka âyette şöyle buyuruyor:

"Size verilse, gözünüzü yummadan alamayacağınız kötü malı, hayır diye vermeye kalkışmayın." (Bakara 2/267).

Demek ki birine iyilik yaptığımızı zannederken "bana bu şekilde muamele yapılsa benim tavrım ne olur?" diye düşünmek gerekiyor.

Rabbimiz bizleri kendi anladığımız şekilde değil O'nun razı olacağı şekilde iyilik yapan kullarından (muhsinlerden) eylesin.

(Soner Duman/20.Muharrem.1445/07.Ağustos.2023/Pazartesi)